Op 2e paasdag ben ik in Doel geweest. Een walhalla voor fotografen. Die lopen er dan ook veel rond. Ik heb er een aantal series van gemaakt. Dit is de eerste. Van het dorp zelf.
Het dorp moet verdwijnen voor de uitbreiding van de Antwerpse haven. Er zijn nog maar een aantal huizen bewoond. Maar er zijn ook een aantal kunstenaars neergestreken. En die hebben van het dorp een toeristische attractie gemaakt. Het was er prachtig !
Maar eerst het dorp zelf, dat dus ligt ingeklemd tussen een kerncentrale en de Antwerpse haven.
Hier heb ik geen telelens gebruikt. Die mast en kranen van de haven staan werkelijk zó dichtbij.
Iedere dag begint min of meer op dezelfde manier. Tanden poetsen, haren op nummer leggen, ogen schoonmaken. Waldo vindt het heerlijk om na het tanden poetsen -als die lekker warm aanvoelt- in de wastafel te gaan liggen. Vandaag toch maar eens de camera erbij gepakt.
Er is vaak discussie over mijn 'rouwranden'. Daarom heb ik deze bloesem zowel in zwart als in wit omrand. Ik vind zelf een zwarte omlijsting helemaal geen rouwrand maar daar wordt kennelijk heel verschillend over gedacht. Laat maar weten wat jij ervan vindt.
Deze foto's heb ik deze maand bij de fotoclub "op de plank gezet". Dat betekent: netjes in een passe partout plaatsen en laten beoordelen door de andere clubleden. Ik wist natuurlijk wel dat het mooie foto's zijn maar ik was toch wel zenuwachtig. Ik wist immers waar de foutjes zaten!
Maar de clubleden hebben ze beloond met een 10+ (hoewel ze eigenlijk geen cijfers meer geven). Ik was er blij mee.
Vandaag herdenken christenen de dood van Jezus aan het kruis. Ik ben niet gelovig maar ik denk dat er wel zo iemand als Jezus heeft geleefd. Ooit. Ik geloof niet dat hij de zoon van God was maar beslist dat hij een goed mens was. Alles wat daarna kwam was onzin en narigheid.
Onderstaand schilderijtje heb ik in een Bredase kerk gezien. Het komt uit Frankrijk en de maker is onbekend. Ik vond het prachtig. Zó mooi gestileerd.
Het lijdensverhaal heeft vele kunstenaars geïnspireerd, waaronder J.S.Bach. Hij maakte de prachtige Matthäus Passion, waar ik deze week weer van genoten heb. Tijdens het slotkoor gaan mijn gedachten altijd uit naar de mensen die ik zelf verloren heb aan de dood. Mijn vader, mijn moeder, mijn tante Co en nog vele anderen. De lijst wordt langer.
De stilte in de kerk na afloop van de uitvoering (in Breda wordt niet geapplaudiseerd) is verpletterend.